دانش ما کُره ای است که هرچه گسترش می یابد، به همان نسبت درمی یابیم که کدام چیزها را نمی دانیم.

.

.

.

آینه ای وجود ندارد که بتواند ما را به خود ما به هیات موجودی خارجی نشان دهد،

چرا که آینه ای نیست که بتواند ما را از درونمان بیرون بکشد. پس روانی دیگر و نظمی دیگر برای نگریستن و اندیشیدن دیگر لازم است.

.

.

.

هرگونه تغییر در برنامه ی روزمره، روح انسان را آکنده از شادابی می کند.

 

 

.

.

.

چه بر سر افسر ستاد ارتش می آمد اگر می اندیشید که هر حرکت او، برای هزار خانواده تیرگی به ارمغان می آورد

و قلب سه هزار نفر را رنجور می سازد؟ این جهان چه می شد اگر ما انسان تر می بودیم؟

.

.

.

زندگی در نگاه من به مهمانخانه ای می ماند که باید در آن استراحت کنیم تا کالسکه ی غرقاب از راه برسد.

.

.

.

مرگ،رهایی است؛ چرا که مردن یعنی به هیچ کس دیگر نیاز نداشتن

.

.

.

پروردگارا به من تو فیق عشق بی هوس،تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آنکه دوست بداند عنایت فرما

.

.

.

… نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد … نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت …

ولی بسیار مشتاقم … که از خاک گلویم سوتکی سازد … گلوم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش …

تا که پی در پی دم گرم خویش را بر گلویم سخت بفشارد ….

و سراب خفتگان خفته را آشفته تر سازد … تا بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم را …

.

.

.

به من بگو نگو ، نمیگویم ، اما نگو نفهم ، که من نمی توانم نفهمم ، من می فهمم .

.

.

.

روزی که بود ندیدم….روزی که خواند نشنیدم

روزی دیدم که نبود….روزی شنیدم که نخواند

.

.

.

خدایا به من توفیق تلاش در شکست

صبر در نومیدی

عظمت بی نام دین بی دنیا

عشق بی هوس عطا کن

.

.

.

سرمایه های هر دلی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.

.

.

.

به ندرت به آنچه که داریم می اندیشیم

در حالی که پیوسته در اندیشه چیزهایی هستیم که نداریم . . .

.

.

.

و اما چند یاد آوری  قدیمی

خیلی جالبه : از سوسک می ترسیم

ولی از له کردن شخصیت دیگران مثل سوسک نمی ترسیم . . .

از عنکبوت می ترسیم

از اینکه تمام زندگیمون تار عنکبوت ببنده نمی ترسیم . . .

از شکستن لیوان می ترسیم

از شکستن دل آدما نمی ترسیم . . .

از اینکه بهمون خیانت کنند می ترسیم

از خیانت به دیگران نمی ترسیم . . .

.

.

.

من هرگز نمی نالم…قرنها نالیدن بس است…میخواهم فریاد بزنم…!اگر نتوانستم سکوت میکنم….

.

.

.

همواره روحی مهاجر باش به سوی مبدا به سوی آنجا که بتوانی انسانتر باش

و از انچه که هستی و هستند فاصله بگیری این رسالته دائمی توست

نظرات شما عزیزان: